سوال یکی از یوتیوبرها از مردم کوچه و بازار تهران سوالی بود که کسی نتوانست جوابی صریح و راحت به آن جواب دهد.
پاسخ‌ها مبهم و دوپهلو بود
جالب‌ترینش مربوط به خانمی بود که می‌گفت من که کاری نمی‌تونم بکنم ولی حتما به مشاوره ارجاع می دهم
سوال کننده پرسید: اگر مشاور گفت باید رابطه با کسی برای رفع نیازش داشته باشد آن وقت چه؟
با قاطعیت گفت: من این اجازه را نمی‌دهم.
بقیه هم تقریبا اینطور جوابی دادند. مسئله‌ای که جوابش واقعا سخت است.
مستند ثروتمندهای بی‌خانمان محصول کشور استرالیا به معضل بی‌خانمانی می‌پردازد.
در این مستند پنج نفر میلیونر داوطلب تجربه زندگی بی‌خانمان‌ها در مدت زمان ده روز می‌شوند.
وسایل ارتباطی و پول آنها گرفته می‌شود.
هر کدام تجربه خاص خودشان را دارند ولی بالاتفاق خسته، دلزده و بعضی هم گریان می‌شوند.
با همه اینها، این تجربه تجربه‌ای است محدود و کمی هم تصنعی.
اما مشکل اساسی اینجاست که هیچ وقت هیچ کس نمی‌تواند تجربه زیست دیگری را واقعا تجربه کند.
هیچ‌کس اساسا نمی‌تواند دقیقا بیانگر احساسات و روحیات و ویژگی‌های طرف مقابل باشد.
نه آن ثروتمند می‌تواند به درون فقیر دست پیدا کند و نه آن بی‌خانمان می‌تواند ببینید در دل آن فرد به ظاهر بی‌درد چه می‌گذارد.
هر کس تجربه خاص خودش را از زندگی دارد و چه بهتر که کسی دیگری را قضاوت نکند.
