کم کم سال 92 نیز به روزهای پایانی خودش نزدیک می شود. مسلما این سال نیز همچون سال های گذشته برای همگان با خوبی ها و بدی ها، پستی ها و بلندی ها، غم ها و شادی هایی همراه بوده است که همه ی اینها دیگر جزئی از خاطرات ما شده اند.
یعنی کسی را نمی توان در این دنیا یافت که به دور از مشکلات و سختی ها باشد، فقط تفاوت در میزان آنهاست. بعضی ها بیشتر درگیر و گرفتارند و برخی کمتر. اما در هر حال غم و غصه و گرفتاری برای همگان هست.
در برابر گرفتاری و مشکلات باید مبارزه کرد، قاعده زندگی این است، اگر تسلیم شدیم، شکست می خوریم، عاقبت شکست هم افسردگی است و ناامیدی.
من هم مثل سایرین فارغ از این گرفتاری ها و غصه ها نبوده ام، مشکلات خاص خود را داشته ام که در گذر زمان کمرنگ کمرنگ شده اند و خود را وقف در آنها نکرده ام.
سختی هایی بوده است، اما اینها را دلیل بر این نمی بینم که چشم بر خوشی های بسیاری هم که در زندگی داشته ام ببندم.
این زندگی را بسیار دوست دارم و از آن لذت می برم. از همراهی و همنشینی با دوستان خوبم خرسندم. به آینده بسیار امیدوار.
هر چند سفرهایم نسبت به سال های گذشته کمی کمتر بوده است،اما در همین سفرها، دیدنی ها بسیار زیبایی را از کشور خوبمان دیدم، با مردمان نیک سیرت بسیاری آشنا شدم و همچنان دوست دارم پیش بروم
در پایان امیدوارم که دوستان خوب و عزیزم سال خوب و خوشی را آغاز کنند و پذیرای بهترین تبریکات من برای سال نو باشند.
تا سال بعد
حق یارتان
به کجا ها برد این امید ما را؟
به کجاها برد ما را؟
نشد این عاشق سرگشته صبور
نشد این مرغک پر بسته رها
به کجا می روم یارا؟
به کجا می برد مارا